ตุ๊กตาไล่ฝน

ตุ๊กตาไล่ฝน
ศักดา สาแก้ว
พิมพ์ครั้งที่ ๑ ปี พ.ศ. ๒๕๕๑
สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์
๒๑๒ หน้า ภาพประกอบ
๑๙๕ บาท

ถ้าจะกล่าวถึงรางวัลนักเขียนรุ่นใหม่ที่น่าจับตามอง คงจะมีหลายคนที่นึกถึงรางวัลศิลปะเพื่อเยาวชนไทย โดยมูลนิธิซิเมนต์ไทย รางวัลล่าสุดคือเมื่อต้นปี พ.ศ. ๒๕๕๑ ที่ผ่านมานี้ หนังสือเล่มที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมก็คือเรื่อง ตุ๊กตาไล่ฝน ซึ่งเมื่ออ่านแล้วรู้สึกได้ทันทีเลยว่า สมกับเป็นเล่มที่ได้รับรางวัลจริงๆ ด้วยการที่ผู้แต่งได้นำเรื่องที่สามารถพบเห็นได้ในสังคมไทยในปัจจุบันนี้ และเป็นความสะเทือนใจที่อ่านแล้วรู้สึกตามไปกับเรื่องที่ผู้เขียนต้องการนำเสนอ ไม่น่าเชื่อเลยว่านี่จะเป็นผลงานเขียนเล่มแรกในชีวิตของศักดา เพราะว่าเนื้อเรื่องที่ผูกไว้อย่างน่าสนใจและมีเรื่องให้ต้องขบคิดตาม แต่เป็นการผูกเรื่องที่แนบเนียนและหักมุมมากที่สุดจนเราคาดไม่ถึงมาก่อน เรียกได้ว่าถ้าอ่านไม่จบเล่มนี่เรื่องราวจะเป็นไปแบบคนละเรื่องเลยทีเดียว สิ่งที่ศักดาต้องการนำเสนอเป็นเรื่องที่กล่าวถึงสภาพความเป็นจริงของครอบครัวที่มีฐานะยากจน อยู่ในสังคมที่ไม่ค่อยดี ตัวละครแต่ละตัวมีความกดดันอยู่ในชีวิตที่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับสิ่งต่างๆ แต่ละคนมีความเครียดที่แตกต่างกันออกไป

จากการที่สนใจในหนังสือเล่มนี้จากการบอกเล่าของเพื่อน จนกระทั่งได้มาสัมผัสกับความน่าตื่นเต้น ที่ตอนจบปัญหาจะค่อยๆคลี่คลายทำให้เราเห็นความเป็นจริงและตอบในทุกๆข้อสงสัยที่มีมาตั้งแต่ตอนแรกๆ เมื่ออ่านไปแล้วรู้สึกได้เลยว่าหนังสือเล่มนี้มีเสน่ห์ในการผูกเรื่องอย่างมาก เราคาดเดาไม่ถูกเลยว่า เรื่องจะดำเนินต่อไปอย่างไร และนี่แหละคือสิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้ต่างจากเรื่องสั้นอื่นๆ

หนังสือเริ่มต้นด้วยการบอกเล่าถึงภูมิหลังครอบครัวๆหนึ่ง ที่อยู่กันอย่างสมถะ ถึงไม่มีเงินมีทองมากมาย แต่พวกเขาก็มีความสุขที่ได้อยู่ร่วมกันในครอบครัว ตัวละครเอกคือ ไหม ซึ่งพิการร่างกายไม่สมประกอบ แต่ต้องถูกกระทำจากคนรอบข้างมากมาย มันช่างโหดร้ายที่เธอต้องเป็นผู้ถูกกระทำโดยคนที่มีอวัยวะครบสมบูรณ์ที่จ้องเอารัดเอาเปรียบเธออยู่ตลอดเวลา ทั้งทางวาจาและทางกาย เมื่อเธอเป็นฝ่ายถูกกระทำ ทุกๆอย่างฝังอยู่ในใจของเธอตลอดมา วันเวลาผ่านไปเธอเริ่มแข็งแกร่งขึ้น ต่อมาภายหลังเธอจึงเลือกที่จะเป็นฝ่ายกระทำเอง

จากวันที่ครอบครัวเคยอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากลับกลายเป็นเหลือเพียงเธอ แม่ และน้องสาว พ่อผู้ซึ่งเคยดูแลเอาใจใส่เธอและน้อง และเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัวเลือกที่จะเดินจากไป อย่างไม่เหลียวมองความยากลำบากที่ทิ้งไว้ให้แม่เป็นผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว สภาวะที่บีบบังคับเช่นนี้ ทำให้เกิดความเคียดแค้น เจ็บปวด จนเธอรู้สึกว่าโลกแห่งความจริงมันช่างโหดร้ายเสียเหลือเกิน จนเธอเริ่มคิดถึงโลกแห่งจินตนาการ และเธอจึงเริ่มพาตัวเองเข้าไปอยู่ในโลกสมมุติที่เธอก็รู้ว่า มันเป็นเพียงแค่ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง

เธอเริ่มมีพัฒนาการทางอารมณ์ที่ค่อนข้างชัดเจนและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอใช้จินตภาพชี้ความผิดถูก โดยไม่สนใจโลกแห่งความเป็นจริง จนเธอต้องพบกับจุดจบที่น่าใจหาย ผู้เขียนได้ใช้ความคิด หรือสัณชาตญาณดิบลึกๆในใจของมนุษย์มาเขียน จึงทำให้แปลกและกล้าที่จะแตกต่าง

ชุตินันท์