ฉัตรแก้ว
ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ฮอลีวู๊ด ที่สร้างในปี1996 นำแสดงโดย Geoffrey Rush,Noah TaylorและArmin Mueller-Stahl กำกับภาพยนตร์โดย Scott Hicks และมีJane scott เป็นโปรดิวเซอร์ ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมในหลายสาขา เช่น นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ผู้กำกับยอดเยี่ยม เป็นต้น
หนังเรื่องนี้เป็นการนำเสนอเรื่องราวที่มาจากชีวิตจริงของนักเปียโนชาวออสเตรเลีย ผู้มีปัญหาทางจิต David Helfgott โดยเริ่มจากชีวิตวัยเด็กของเดวิดที่ ถูกพ่อบังคับให้เล่นเปียโนตั้งแต่เด็กๆ ถูกบังคับให้ไปแข่งแต่ก็แพ้ ซึ่งทำให้พ่อของเดวิดผิดหวังมาก และพ่อมักพูดกับเดวิดเสมอๆว่า “ ไม่ว่าแข่งอะไรก็ต้องชนะ ถึงแม้ว่าจะแข่งหมากรุกก็ตาม ” พ่อมักจะพูดกับเดวิดว่า ตอนเด็กๆพ่อเก็บเงินซื้อไวโอลิน แล้วก็ถามเดวิดว่า ปู่ทำอะไรกับไวโอลินตัวนั้น เดวิดตอบว่า ปู่ทำลายไวโอลินตัวนั้นจนแหลกละเอียด ต่อมา มีครูสอนดนตรีแนะนำให้เดวิดเข้าแข่งขันอีก มาคราวนี้เดวิดแข่งชนะ และได้ทุนให้ไปศึกษาทางด้านดนตรีที่ประเทศสหรัฐอเมริกา แต่พ่อของเดวิดไม่ให้ไป พ่อให้เหตุผลกับเดวิดว่า ถ้าเดวิดไปเท่ากับเป็นการทำลายครอบครัว
หลังจากนั้น เดวิดถูกเชิญให้ไปเล่นเปียโนที่งานเลี้ยงและได้เจอกับหญิงแก่ใจดี ผู้ซึ่งเข้าใจและให้กำลังใจเดวิดตลอด และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่เดวิดได้ทุนไปเรียนดนตรีที่ประเทศอังกฤษ หญิงแก่ผู้นี้สนับสนุนเดวิดว่าให้ไปเรียน แต่พ่อของเขาก็ไม่ให้ไปเช่นเดิม คราวนี้เดวิดค้านจะไปให้ได้ พ่อถึงกับประกาศ ตัดพ่อตัดลูก แล้วเดวิดก็ไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ ณ ที่นั่น ครูผู้สอนเดวิดเห็นแววของเขาและให้เขาแสดงในงานเทศกาลของมหาวิทยาลัย เดวิดเลือกเล่นเพลงของ แรกมานีนอฟ เพลงที่ครูสอนดนตรีตอนเด็กๆของเดวิดไม่อยากให้เล่น ในวันงานเดวิดทำให้ผู้ชมตกตะลึงด้วยการเล่นเพลงของแรกมานีนอฟ เมื่อเขาเล่นจบเสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่ว แต่เดวิดก็ล้มลงและหมดสติไป
ต่อมาเดวิดก็ถูกส่งเข้ารักษาในโรงพยาบาลที่รักษาผู้ป่วยโรคจิต เมื่อพ่อทราบ พ่อไปเยี่ยมเดวิดและพูดกับเดวิดด้วยประโยคเดิมที่เขาเคยพูดเมื่อตอนเด็กๆ ที่ว่า พ่อมีไวโอลินและปู่ทำยังไงกับไวโอลินตัวนั้น คำตอบที่ได้รับทำให้พ่อถึงกับหลั่งน้ำตา เพราะเดวิดตอบว่าเขาจำไม่ได้ และเขาถูกหมอสั่งห้ามไม่ให้เล่นดนตรีอีกต่อไป แต่ทว่า เขาก็ได้พบกับหญิงวัยกลางคนที่ทำให้เขากลับมาเล่นเปียโนอีกครั้งหนึ่ง หญิงวัยกลางคนได้รับเดวิดไปเลี้ยงดู แต่หล่อนก็ทนเดวิดที่มีอาการทางจิตไม่ไหว จึงส่งเดวิดไปอยู่ที่อื่น
ณ ตอนนี้เดวิด ที่อยากจะเล่นเปียโนอีกครั้งได้หนีเจ้าของบ้านที่เขาอาศัยอยู่ด้วยไปร้านอาหารที่ซิลเวียทำงานอยู่ และที่นั่นเอง เขาก็ได้พบกับเพื่อนของซิลเวียที่เป็นโหรจากซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ในที่สุดเขาก็ขอหล่อนแต่งงาน ชีวิตแต่งงานของเดวิดเต็มไปด้วยความสุข เขาได้เล่นเปียโนอย่างที่เขาอยากทำ ตอนสุดท้าย เขาได้เล่นเปียโนในโรงละครอีกครั้ง เมื่อเขาเล่นจบ เสียงปรบมือดังกึกก้อง แต่น้ำตาเขาไหลออกมาเพราะว่า พ่อของเขาไม่ได้มาเห็นความสำเร็จที่พ่ออยากให้เขาเป็น เนื่องจากพ่อได้จากเขาไปตลอดกาลแล้ว
หนังเรื่องนี้เปิดฉากด้วยฉากสีดำมืด และมีตัวละครออกมาพูดซึ่งไม่สามารถจับใจความได้ ระหว่างที่ตัวละครพูดนั้นก็มีเสียงเพลงบรรเลงที่ให้ความรู้สึกเศร้าๆ หลังจากนั้นก็เปิดฉากที่ตัวละครเอกกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างในบาร์ ตัวหนังก็ตัดกลับไปตอนที่ตัวละครเอกยังเป็นเด็กอยู่ หนังเรื่องนี้เล่าเรื่องได้อย่างเป็นขึ้นเป็นตอน ทำให้ผู้ชมไม่สับสน หนังดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงจุดไคลแมกซ์ที่ตัวละครเอกเล่นเพลงแรกมานีนอฟและหมดสติไป หลังจากนั้นก็ตัดมาที่ฉากของโรงพยาบาลรักษาผู้ป่วยที่มีอาการทางจิต ตัวละครเอกนั่งเหม่อลอย เนื่องจากถูกสั่งห้ามไม่ให้เล่นเปียโนที่เขารัก แต่ในที่สุดตัวละครเอกตัวนี้ก็ได้แต่งงานกับหญิงสาวที่เข้าใจและพร้อมที่จะดูแลเขา สนับสนุนเขา
ในหนังเรื่องนี้นำเสนอตัวละครได้อย่างน่าสนใจ ตัวละครบางตัวมีความขัดแย้งที่เห็นได้อย่างชัดเจน นั่นก็คือ พ่อของเดวิด ที่บังคับให้เดวิดเล่นดนตรีที่พ่อชอบ และบังคับให้เดวิดซ้อมอย่างหนักเพื่อชัยชนะ เมื่อเดวิดแข่งแพ้แต่ก็กลับมานั่งคิดและเปิดสมุดโน้ตเพลงและนั่งบนเก้าอี้อย่างครุ่นคิดว่าจะให้เดวิดไปเรียนเปียโนดีหรือไม่ เป็นต้น
จากที่ข้าพเจ้าได้ดูหนังเรื่องนี้ ทำให้ข้าพเจ้าได้มุมมองใหม่ๆในการใช้ชีวิต ทั้งกล้าที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ และ ฝันอะไรก็ต้องไปให้ถึง หนังเรื่อง “ ชายน์ โชคดีที่สวรรค์ไม่ลำเอียง ” เป็นหนังดีมีคุณภาพอีกเรื่องหนึ่งที่ควรค่าแก่การสะสมเก็บไว้ในครอบครอง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น